BEELDENTUIN KASTEEL NIJENHUIS.

De Fundatie Zwolle beheert ook kasteel Nijenhuis, het vroegere optrekje van de grondlegger van het museum, de heer Hannema. Natuurlijk zijn kwetsbare ingepakt voor de winter, maar er is nog genoeg te zien: de buitencollectie bestaat uit 95 beelden. Samen geven ze een mooi beeld vande moderne beeldhouwkunst uit de 20e en 21e eeuw. Een greep:

KAREL APPEL FEMME OISEAU 1947
Al voor de Cobra-tijd was Appel (1921-2006) bezig als schilder en beeldhouwer.
Evenals veel andere kunstenaars was hij onder de indruk van de Afrikaanse beelden.
Dat is terug te zien in dit beeld. Het afzien van details, het werken met volumes en het  vrouwenlijf te voorzien van een vogelkop maakt het een soort afgodsbeeld.

HEDE BUHL WACHTER 1978
De Duitse Buhl (1940) maakt gestileerde beeldenvan in doeken gewikkelde figuren.
Bij deze indrukwekkende, dreigende wachter heeft ze de ogen afgedekt. Waarom...?

ANDREU ALFARO ADAM EN EVA 1998
De Spanjaard Alvaro (1929) maakt veel beelden voor de open ruimte. Ze bestaan uit rechte lijnen.
Dat is ook terug te zien in dit beeld, een van de weinige die figuratief zijn. Alles wat een weergave van een lichaam verbeeldt, is weggelaten. en toch ziet ieder welk van de twee Eva is.

ELIZABETH STIENSTRA (1967) DE TAFEL 1990
Het duurt even voordat je ziet, dat de tafel rust op spelende kinderen die ondersteboven het tafelblad dragen.

DE TAFEL (detail)
Het bovenblad toont een landschap waar mensen hun lusten botvieren

DE TAFEL (detail)
of elkaar spelenderwijs martelen en doden.
Het lijkt alsof we een hel zien waarin de volwassenen zich compleet overgeven aan wellust en bloeddorst en de kinderlijke onschuld volledig kwijt zijn.

STEEF ROOTHAAN HET GEZICHT 1999
Ook Roothaan (1954) vereenvoudigt zijn beelden tot het uiterste. Sterker nog, het meest essentiële wat een gezicht tot een karakter maakt (ogen en neus) zijn hier weggelaten. Het maakt het beeld des te sterker.

PJOTR MULLER HUIS VAN DR. QUINKE 2001
De naam van de Duitse dermatoloog Quinke is verbonden aan een huidziekte die zwellingen op het gezicht doet komen.
De verminkte koppen vormen tezamen een huisje waar je in kunt. Muller(1947) brengt je zo dichtbij de ziekte en zo is het toch een monument voor de ontdekker van de ziekte geworden.

HET INTERIEUR

DE NATUUR MAAKT DE KOPPEN NOG ECHTER EN ENGER.

FRODE BOLHUIS  (1979) CLEANING THE ROOMS OF THE PAST 2010
De meubels zijn uit een (ver) verleden en uit hun huiselijke habitat gehaald.
De vrolijke kleur past bij de extra functie die het beeld heeft, namelijk een speeltoestel voor kinderen.

RONALD A. WESTERHUIS (1971) RAWSOME 2011
Ieder herkent in de bol een symbool voor de aarde. De weerspiegeling benadrukt dit nog eens.
De gepolijste rondingen in het oppervlak vervormen de weergave.

GREGOR GAIDA (1975) POLYGONAAL PAARD 2011
Op het eerste gezich doet het beeld aan een kever of inktvis denken.
De term polygonaal betekent dat we een beeld van diverse kanten tegelijk zien.
Het duurt even voordat je ziet dat de uitsteeksels paardenbenen zijn.

DAVID BADE INS BLAUE 2012
Een enorm beeld dat een ridder lijkt voor te stellen. Zoals gebruikelijk bij Bade (1970)
is het beeld opgebouwd is uit gebruiksvoorwerpen en afvalmateriaal. Het gaat hem niet om een aansprekende vorm. De  meniekleur en het kolossale formaat geeft het beeld zijn betekenis.

TOM CLAASEN MIKKEL 2017
Of hij nu olifanten, honden of mensen afbeeldt, Claasen (1964) geeft ze iets onbeholpens.
Zo ook deze reus die opgebouwd lijkt uit stenen die gestapeld zijn en zomaar uit elkaar kunnen vallen.

NEO RAUCH - DROMOS De Fundatie Zwolle

DROMOS  1993

Het grote overzicht van schilderijen heet Dromos naar het eerste schilderij dat Neo Rauch (1960) in zijn geboorteplaats Leipzig exposeerde. Kenmerkend zijn het gebruik van een sober palet, hier blauw, grijs en zwart, de voorstelling die nauwelijks te bevatten is en het grote formaat.
De titel Dromos is de naam van de weg naar een tempel in Egypte, die loopt tussen rijen beelden  van sfinxen. Wie de schilderijen kent, weet dat ze de raadselachtigheid hebben die bij sfinxen hoort.
Rau zelf weigert zijn voorstellingen uit te leggen. Ze gaan terug op droombeelden, zegt hij.
Ruim 65 werken zijn er te zien in de  Fundatie. Elk werk lijkt opgebouwd uit diverse voorstellingen die niet veel met elkaar te maken lijken te hebben. En toch klopt het.
Elk werk vraagt tijd om te beschouwen en te doorgronden waarom ze je als kijker zo boeien. Dat is vermoeiend, zeker als er zo veel bij elkaar hangen.

Het belang van de schilderkunst van Neo Rauch is dat op zichzelf niets betekenis heeft en dat enkel de inspanning om zich te verhouden tot het onverklaarbare - het verlangen naar iets wat voorbij is of wellicht nog komen moet - de inspanning rechtvaardigt om het te schilderen. Het wezenlijke is vooralsnog wezenloos, maar heeft de potentie om een gedaante aan te nemen die er wellicht toe doet. (Alex de Vries in Mr.Motley)

MARS 2002

GEWITTERFRONT 2016

VATER 2007

DIE KONTROLLE 2010

DER FORMER 2016
We zien de schilder zelf zittend voor een doek waarop hij zelf is afgebeeld terwijl hij aan het schilderen is. Daarachter is een beeldhouwer  aan het werk.

ART ROTTERDAM 2018 Deel 2

 We vervolgen met bekende Nederlandse kunstenaars, via twee interessante 'nieuwkomers, naar werk van buitenlandse artiesten.

Opmerkelijk: Galerie Borzo presenteert Koen Vermeule  en bijna alle werken zijn op donderdag al verkocht.

KOEN VERMEULE

ZORRO FEIGL ziet bij zijn kleine werken ook al veel rode stipjes staan.

MARCEL VAN EEDEN wel hetzelfde formaat, maar nu in kleur en soort van abstract

KEES DE GOEDE blijft spannend

KOEN TAZELAAR is gelukkig naast zijn keramiek blijven schilderen.

IRIS VAN DONGEN lijkt wel richting Klimt te gaan.

RONALD OPHUIS blijft verbazen en stelling nemen, nu uit hij zijn zorg voor de veehouderij: de open staldeur  toont een zwart gat, dus geen toekomst.

HENK STALLINGA   met lichtinstallatie, op maat leverbaar

KIM HABERS

LIEVEN SEEGERS

VICTORIA ADAM

DANIEL ARSHAM

SOPHIE TOTTIE

CATHERINE BIOCCA

LEYLA GEDIZ

APKAR (ARTISTS FORMERLY KNOWN AS REFUGEES)

RADEN MILAK

ECKHART HAHN

CHRISTIAN HADAKA

PETER DREHER  een deel van een grote serie

ART ROTTERDAM 2018 deel 1

Het Van Nelle Gebouw biedt ook dit jaar onderdak aan de kunstbeurs. Een aanzinelijke verbetering is dat alles nu in het zelfde gebouw afspeelt, al was daar de aanbouw van een tent voor nodig. Ook de lezingen zijn nu op de eerste etage boven de beurs.
Charles Ex hield een bespreking over het verzamelbeleid van musea, met natuurlijk aandacht voor het  in aanbouw zijnde depot van zijn museum. Een boeiend verhaal met goede voorbeelden en enkele tips voor verzamelaars. Nederlandse musea kunnen niet zonder schenkingen van  collectioneurs.
Op de beurs was heel wat te vinden om te verzamelen, als je het geld daarvoor hebt. De bekende galeries uit Nederland brachten weinig nieuws. Dat moest vooral van de nieuwkomers komen met name van de buitenlandse galerieën en van het Mondriaanfonds dat weer jonge kunstenaars die met een beurs van het fonds een jaar aan werk waren en hier een podium kregen.

De Engelse kunstenaar David Ben White maakt beelden, schilderijen en installaties die allemaal voortvloeien uit zijn fascinatie voor de moderne architectuur en design.

Soo- Kyoung Lee heeft Aziatishe genen maar woont en werkt in Frankrijk.
Ze heeft een aparte stijl die tussen abstract en decoratief inzit. Ze werkt met zeer fijne penselen en aparte kleuren.

De Hongaar Zsolt Molnar (1989) is opgeleid als graficus, maar ontwikkelde zich verder tot maker van schilderijen, etc en beelden en installaties. hij gaat uit van beelden die we allen herkennen, zo heeft hij een hele serie gemaakt als persoonlijke posters bij de serie Breaking Bad. Zijn werk is energiek en humorvol.

Zijn landgenoot Adam Kokesch (1973) gebruikt alle mogelijke technieken en materialen om zijn objecten te maken. Het gaat hem om het experiment en om de invloed die zijn esthetiek heeft op de omgeving.

Nemanja Nikolic (1977, Servie) voltooide haar opleiding in Italie en werkt nu in Engeland.
Zij maakt tekeningen, schilderijen en animaties. Hier zie je een stil uit haar 4 minuten film waarvoor ze meer dan 10.000 tekeningen maakte.

 De Nederlandse Hadassa Emmerich (1974) is bekend door haar enorme muurschilderingen met organische vormen. Nu heeft ze zich vernieuwd. Met een afgewogen palet schildert ze bijna abstract, al zijn er damesbenen te herkennen.

De afdeling Prospects and Concepts toont werk van jonge kunstenaars die een ondersteuning hebben ontvangen van het Mondriaanfonds. Het aanbod is heel divers, van flauw tot boeiend en van geklungel tot hoogstaand werk. Mijn selectie:

Collages van Antje Guenther

Stillevens in steeds verschillende kleurschakeringen van Felix van Dam

Filmpjes in achteruitkijkspiegels van Graham Kelly

Mathias Koenig combineert beelden met geluid

Mooie abstracten van Harry Markusse

Prenten van RaQuel Haver

Doeken van Steef Crombach