MIRRORING LIFE - ANDRE KERTESZ Foam Amsterdam

In 1984 schonk de Hongaar Andre Kertesz (1895 -1985) Frankrijk zo'n 100.000 negatieven, 15.00 kleurdia negatieven, brieven, boeken, etc. In Foam is een reprenstatief te zien van 200 werken.
Een aantal onderwerpen komen daarin herhaaldeijk terug: zoals straatfoto's vanuit een hoog standpunt genomen waarbij de schaduw volop aanwezig is. Kertesz heeft een scherp oog voor compositie en hij kan door licht en schaduw alledaagse voorwerpen een enorme meerwaarde geven.
Het accent valt vooral op zijn straatfoto's, daarna op zijn stillevens en nauwelijks op de 'distortions',
waarmee zichzelf op de kaart zette als kunstfotograaf.

De tentoonstelling is chronologisch opgebouwd,
Zijn eerste werk in Hongarije, o.a. de foto van zijn zwemmende broer, toont hoe hij zoekende is.
Hij moest zich zelf nog het vak leren.

NAGEUR SOUS L'EAU

CIRCUS BOEDAPEST

In 1925 verhuist hij naar Parijs. Daar sluit hij vriendschap met kunstenaars uit zijn geboorteland, collega fotografen en met kunstenaars, als Piet Mondriaan.

PIJP EN BRILLEN VAN MONDRIAAN

BURLESQUE (SATIRISCHE) DANSERES

DISTORTION
Met twee modellen experimenteerde hij met lachspiegels

DISTORTION

In 1936 kreeg hij een functie aangeboden bij een foto-agentschap in New York. De bedoeling was een paar jaar in de VS te blijven en dan terug te gaan naar Parijs. Dat liep anders. In 1944 werd hij Amerikaans staatsburger. Vanuit zijn woning aan het Washington Square in New York nam hij veel foto's.

MELANCHOLIC TULIP 

Alhoewel hij voor allerlei tijdschriften werkte, kon hij niet van zijn werk leven. Gelukkig verdiende zijn vrouw, Elizabeth Saly, veel met haar handel in cosmetica.

De expositie toont duidelijk waarom Kertesz gezien wordt als de grondlegger van de poetische fotografie.

JUMP INTO THE FUTURE Stedelijk Museum Amsterdam

Onverwacht is deze presentatie van de schenking door Thomas Borgmann een afscheid van directrice Beatrix Ruf geworden. Haar positie werd onmogelijk door negatieve publiciteit over haar (niet vermelde) bijverdiensten, haar rol als adviseur van o.a. Borgmann en de verplichte aankoop van een paar delen van de collectie Borgmann, die buiten de boeken bleef en veel te hoog was gezien de marktwaarde van de gekochte werken.

De schenking telt werken uit de jaren 90 en 2000. Als kunsthandelaar had hij goed zicht op de ontwikkelingen in de vooral Duitse hedendaagse kunst. Een groot deel van de aankopen bestaat uit installaties. en veel van die installaties zijn verzamelingen. Die verzamelingen zijn zo groot dat ze enkele zalen vullen.

De titel Jump into the Future klinkt nogal aanmatigend. Deze werken zouden wijzen in welke richting de kunst zich zal ontwikkelen. Daar geloof ik niks van, daarvoor is de schenking te weinig divers. Er is duidelijk vanuit een interesse verzameld. Dat maakt een collectie sterk maar ook teveel van hetzelfde. De publiciteit is vooral lovend en trots. Maar of er veel van de schenking van 217 werken (647 objecten), de aankoop van de installatie Subject Driven van Matt Mullican (305 objecten) en de langdurige bruikleen van 10 werken van Genzken en Kippenbergen (307 objecten) veel te zien zullen zijn, betwijfel ik. Ze zullen vooral veel ruimte in het depot bezetten.

 FOUR DANCERS -JORGE PRADO (1963, CUBA) is vooral
bekend door zijn sculpturen die veel op meubels lijken. Zijn schilderwerken sluiten daarbij aan met hun zwierige vormen
  geplaatst in de ruimte van het doek.. 

IF IT MOVES KISS IT (2002) LUCY MCKENZIE (1977,Schotland) woont en werkt in Brussel.
In haar zaal zijn 2 muurschilderingen te zien en wat kleinere werken, waaronder een portret van haar, gemaakt door een ander. het hangt er zonder naamsvermelding, dus ze heeft het werk zich toegeëigend. Ook de enorme muurschildering If It Moves.. is een toe-eigening: In de film Clockwork Orange komt het voor als achtergrond bij een scene. De graffiti op het werk zijn citaten van wat ze op straat zag. 

MATT MULLICAN (1951, USA) woont en werkt in Berlijn. Hij is een encyclopedist. Hij verzamelt voorwerpen, kleuren etc. Daarmee stelt hij installaties samen. Daarnaast is hij performer, waarbij hypnose een grote rol speelt. 

PAULINA OLOWSKA (1976, Polen). Zij had al eerder een solo in het Stedelijk.
Nu is er een installatie te zien die terug grijpt op de communistische tijd in Polen. Via via kwamen er westerse modemagazines in Polen. De vrouwen probeerden Westers geïnspireerde kleding te maken met de stoffen die in Polen beschikbaar waren.

WOLFGANG TILLMANS (1968, Duitsland).
Een groot aantal zelfportretten in diverse formaten vullen een grote zaal. 

                                               DOGS COSIMA VON BONIN (1962, Kenia). Duits kunstenares die veel dierenbeelden maakt van textiel.

OCTOPUS COSIMO VON BONIN

                                                      CERITH WYN EVANS (1958, Wales) maakt lichtsculpturen, waarbij tekst een belangrijke rol speelt. Daarnaast is hij filmer. 

                                                HEIMO ZOBERING (1958, Oostenrijk) maakt vooral installaties die teruggrijpen op kunst uit de eerste helft van de 20e eeuw. Deze doeken zijn geïnspireerd door de suprematische werken van Malevich.